Wiedźmy, fery, jednorożce... || Adam Faber - Kroniki Jaaru

Księga luster:
Data wydania: 14.06.2017
Liczba stron: 456 

Czarny amulet:
Data wydania: 11.10.2017
Liczba stron: 500

Siedem bram:
Data wydania: 28.02.2018
Liczba stron: 546 

Aby uniknąć spojlerów, wrzucam jedynie opis pierwszego tomu:

Gdyby Harry Potter był dziewczyną, nazywałby się Kate Hallander!​ ​​

Kate jest typową nastolatką. Mieszka u swojej ciotki w Londynie​ i wiedzie spokojne życie. Pewnego dnia staje na progu tajemniczego sklepu pełnego czarodziejskich przedmiotów, od właścicielki którego otrzymuje Księgę Luster. Dziewczyna rzuca miłosny urok na przystojnego Jonathana, lecz czar skutkuje zupełnie inaczej, niż by tego oczekiwała. Kate trafia do Jaaru, krainy zamieszkanej przez magiczne stworzenia.

Fion jest ferem, baśniową istotą. Jego stosunki z ojcem są coraz gorsze, więc w akcie buntu opuszcza dom, by odnaleźć przypisaną mu czarownicę. Wpada w ręce niebezpiecznej nimfy Erato​ i przez swoją naiwność wprowadza do świata magii wielki zamęt.

Tymczasem w Londynie ciotka dowiaduje się, że ze sklepu pani Selene zniknął magiczny kamień o potężnej mocy. Czy uda się go odnaleźć? Jak Kate, początkująca wiedźma, poradzi sobie w świecie Jaaru, mając u boku ekscentryczne fery i wyniosłego jednorożca? I co tak naprawdę skrywa plan nikczemnej Erato? ​​

Zdecydowałam się na wspólny wpis o trzech częściach z bardzo prostego powodu — czytałam je jedną po drugiej, więc opisanie wrażeń ze wszystkich okazało się prostsze niż z każdej z osobna. Postaram się także, by nie było spojlerów z żadnej z tych książek, tak by osoby, które ich jeszcze nie czytały, nie poczuły się zawiedzione.

Na początku muszę wam napisać, że gdy przeczytałam to nawiązanie do Harry’ego Pottera w opisie, to byłam bardziej niż zainteresowana. Wiecie, jako typowy potterhead nie mogłam się doczekać, aż poznam Kate Hallander!

Początek Księgi luster to było rozczarowanie, bo z Kate Hallander taki Harry Potter jak ze mnie królowa brytyjska! Naprawdę bardzo ta książka została skrzywdzona przez nawiązanie do HP, choć po przeczytaniu trzech części zrozumiałam, skąd się to wzięło. Poza tym porównaniem podeszłam do tych książek, jako lekkiego przerywnika a czytałam je, gdy rozłożyło mnie choróbsko. I przyznaję, że jako dodatkowe lekarstwo sprawdziły się naprawdę dobrze.

Postaci wykreowane przez Adama Fabera są ciekawe, choć momentami irytujące, jednak w ogólnym rozrachunku ich polubiłam, byłam zaciekawiona ich dalszymi losami i dalej jestem! Mamy różnorodnych bohaterów, typowych złoczyńców i postaci, którym zadaniem jest ocalenie magicznego świata.

Co do świata wykreowanego w tych książkach to też mi się to podobało. Oczywiście zauważyłam, że autor chyba nie do końca ogarnia angielski system edukacji i ruch drogowy, jednak myślę, że osoby mieszkające w Polsce nie zwróciły na to uwagi. Dodatkowo fajnie było spotkać Nottingham na kartach Kroniki Jaaru, to właśnie miasto, w którym mieszkam od kilku lat. Myślę, że spokojnie mogę podsumować to tak: świat rzeczywisty do poprawki, świat wykreowany jest cudowny, fantastyczny, z pięknymi opisami. Więcej jest świata fantastycznego, więc w ogólnym rozrachunku wypada to pozytywnie.

Adam Faber pisze lekko, barwnie i w sposób przystępny dla czytelników w każdym wieku. Dwa pierwsze tomy spokojnie można czytać niezależnie od wieku, jednak Siedem bram już kierowałabym do starszej młodzieży, ze względu na niegrzeczne sceny. To, co podoba mi się w książkach Adama Fabera najbardziej to sposób, w jaki kreuje i rozwija intrygę, bo niektórych rzeczy kompletnie bym się nie spodziewała i jestem naprawdę bardzo ciekawa, jak sprawa rozwinie się w kolejnych tomach.

Kroniki Jaaru to lekkie powieści z młodzieżowego fantasty, które okazały się dla mnie dobrym lekarstwem w chorobie. Czytałam je z przyjemnością i pomimo wad i niedociągnięć, naprawdę je polubiłam i czekam na kolejny tom, by poznać dalsze losy Kate. Jeśli lubicie młodzieżowe fantasy, to myślę, że polubicie także  Kroniki Jaaru.

Za egzemplarze dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.